Hi, mijn naam is Sam de Vette en ik studeer dit jaar af met een interactieve fictiefilm. Met veel toewijding ben ik dit jaar begonnen aan een filmproject over een jonge twintiger die verstrikt raakt in een psychose. De reden en inspiratie hierachter is mijn oudere broer, die 3 jaar geleden zelf in een heftige psychose viel. Terugkijkend op dit gegeven heb ik gemerkt dat antwoorden die ik toentertijd haalde uit media om mij heen voornamelijk een verkeerd beeld gaven, en enorme stigma’s als gevolg met zich meebrachten. De media vertelde mij dat psychose een nog onbekend gegeven is, wat vaak gekoppeld kan worden aan vormen van agressiviteit. De ergste, meest agressieve of absurde gevallen worden naar de voorgrond gehaald, waardoor mensen vaak sneller bang zijn voor het onderwerp wanneer dit ook in hun leven op een manier een rol begint te spelen. Of ze zijn zelf psychosegevoelig, en nu terughoudend met zich erover uitspreken, of ze hebben zoals ik iemand binnen hun kringen die er zelf onder lijdt, en zijn bang dat deze persoon snel zal neigen naar agressieve handelingen.

In de gesprekken met mijn broer kwam ik er achter dat dit voor hem absoluut niet het geval is geweest, en dat als er één ding centraal gezet kan worden, ‘angst’ de overkoepelende beschrijving zal zijn. Met mijn film hoop ik mensen een genuanceerder beeld te geven van psychose & schizofrenie, om zo bestaande stigma’s enigszins te kunnen weerleggen.

Centraal in de film staat Koen, een milieuwetenschap student van 25, en Isa, zijn vriendin, die momenteel een tussenjaar heeft genomen. Aan het begin van de film lijken de relatieproblemen die al enige tijd spelen toe te nemen, en gecombineerd met een slechte levensstijl (eten, drinken, slapen) gaat het steeds slechter met Koen.

Zelf is Koen hier echter niet veel mee bezig. Door zijn studie is hij steeds vaker bezig met zijn visie; De wereld zit in een neerwaartse spiraal en hij is aangewezen om hier iets aan te doen. Gelijktijdig zijn er mensen en krachten aanwezig die hem ervan weerhouden en hem steeds vaker lijken te achtervolgen. Met angst voor zijn eigen leven moet hij de boodschap die hij heeft aan de wereld zien te beschermen; wanneer de wereldbevolking de 8 miljard overstijgt heeft Koen reden om te geloven dat er een massa uitroeiing plaats zal vinden. Als zijn boodschap aan de wereld in de verkeerde handen valt, valt Koens wereld hiermee gelijktijdig uiteen.

Isa is gestopt met haar studie en zit veel thuis. Steeds vaker twijfelt ze aan wie ze is als persoon, en daaraan gekoppeld de keuzes die ze tot dusver heeft gemaakt als individu. Ook merkt ze op dat Koen is gestopt met het nemen van de medicatie, die hij door ‘een voorval van lang geleden’ nog zou moeten nemen. Koen overtuigt haar dat het juist veel beter gaat, en dat hij niet wéér levensmoe, met constante hoofdpijn door wil. Dit gelooft ze, maar langzaamaan begint ze in te zien dat er toch iets groters aan de hand is met Koen, die in veel gevallen niet meer herkenbaar overkomt.

Contrast in ervaring van de realiteit is bij iedereen te vinden; ook mensen die niet psychosegevoelig zijn verschillen onderling vaak al enorm. Ik ben ervan overtuigd dat dit contrast nog vele malen groter is wanneer een persoon daadwerkelijk lijdt aan een vorm van psychose. Door de kijker de keuze te geven tussen welke van de twee perspectieven in dat moment bekeken wordt, krijg je wellicht nieuwe inzichten en bewustwordingen die de media niet eerder kon geven. Nieuwe inzichten in zowel het betreffende verhaal, evenals de ervaring van het film kijken in zijn geheel.

We gaan twee korte films van 15 minuten draaien die het interactieve verhaal vormen. Voor 10 draaidagen lang zullen wij de cast en crew staande moeten houden. Hiervoor is er veel eten & apparatuur nodig, en moeten wij heel wat reis- & parkeerkosten kunnen vergoeden. Ook willen we in de arena van de film, Rotterdam, vergunningen regelen die ons toe gaan staan om in de Maastunnel en bij Rijnhaven metro (cruciale scènes) te gaan filmen. Idealiter kunnen we genoeg ophalen om ook te kijken naar de bouw van een installatie; hierin kunnen we de uiteindelijke film laten zien, en de ruimte eromheen in kleur en licht laten corresponderen met de keuze in het verhaal.